အခ်စ္ဆံုးအခင္မင္ရဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မဂၤလာေဆာင္သြားၿပီ..။ သူ႕ပြဲကုိသြားရင္းနဲ႕ တရားနာရင္း စိတ္ထဲမွာအေတြးတစ္ခ်ိဳ႕ေပၚလာမိတယ္.။ ငါ မဂၤလာေဆာင္ၿဖစ္ပါဦးမလား..။ အပ်ိဴၾကီးပဲၿဖစ္ဖို႕မ်ားတယ္လို႕ အေၿဖထြက္လာတယ္..။အဲဒါကတစ္ခု..။
ေနာက္တစ္ခုက ၀ိသာခါေက်ာင္းအစ္မၾကီးမဂၤလာေဆာင္တံုးက မိဘကသံုးဂါ၀ုတ္ရွိတဲ႕ၿခံ၀ိုင္းထဲကိုႏြားအေကာင္ေရဆန္႕သေလာက္ထည္႕ၿပီးလက္ဖြဲ႕တာ ႏြားေတြကခုန္ေပါက္ၿမဴးထူးၿပီးေၿပး၀င္သြားတာ ဆန္႕တဲ႕အတိုင္းအတာထက္ေက်ာ္လြန္သြားတယ္လို႕ ဆရာေတာ္ကေဟာလုိက္တယ္..။ အဲဒါေရွးကၿပဳခဲ႕ဘူးတဲ႕ကုသိုလ္ဒါနေၾကာင္႕တဲ႕..။ သူတစ္ပါးေတြကိုေကၽြးေမြးေပးကမ္းလို႕ ဒီလိုအက်ိဴးခံစားရတာလို႕ေဟာေတာ႕ တစ္ေယာက္စာအတြက္ပဲ ရပ္တည္ေနတဲ႕ကိုယ္႕အၿဖစ္ကိုယ္သတိထားမိလာတယ္..။ အေကၽြးအေမြး၊ အေထာက္အပံ႕ေလးၿပဳဦးမွလို႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုဆံုးမမိတယ္..။ ေန႕တိုင္းလွဴနိုင္တဲ႕ ဆြမ္းေလာင္းနိုင္တဲ႕ေနရာေဒသမွာလည္း ရွိေနတာမဟုတ္ေတာ႕ေလ..။
စံပယ္
စံပယ္ပန္းေလးရဲ႕ၿဖဴစင္မွဴ၊ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္မွဴကိုသေဘာက်လို႕ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးေပးလိုက္တာပါ..။ ပန္းကေလးနဲ႕အရြက္ကေလးဟာ အၿဖဴနဲ႕အစိမ္း ဆန္႕က်င္ဘက္အေရာင္နွစ္မ်ိဴးနဲ႕သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္မွဴကို ကိုယ္စားၿပဳေနသလို ခံစားရပါတယ္..။ ရိုးသားၿဖဴစင္မွဴနဲ႕ ေလာကၾကီးကိုေမႊးရနံ႕ေလးေပးေနတဲ႕ ရိုးသားနွိမ္႕ခ်တဲ႕ စံပယ္ပန္းေလးလို ေလာကၾကီးကိုေကာင္းက်ိဴးၿပဳနိုင္ပါေစလို႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုဆႏၵၿပဳရင္း...။
သူငယ္ခ်င္းမဂၤလာေဆာင္ကရတဲ႕ခံစားခ်က္..။
Labels:
ေရာက္တတ္ရာရာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment