ကၽြန္ေတာ္ကအိမ္မွာအငယ္ဆံုးဆိုေတာ႕ အလိုလိုက္ခံရေတာ့ အသက္ၾကီးလာေပမယ္႕ ကိုယ့္ကိုအလိုလိုက္တဲ့သူနဲ႔မွ အဆင္ေၿပတတ္ပါတယ္..။ ဘယ္သူေတြနဲ႔မ်ားမ်ားအဆင္ေၿပတတ္လည္းဆိုေတာ့ အသက္ၾကီးတဲ့မမေတြ၊ ဆရာမေတြနဲ႔မွ အဆင္ေၿပတတ္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္တဲ့ ဆရာမ တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္းခ်စ္ပါတယ္..။ ဆရာမကလည္း စာေတြက်က္ရင္းၾကိဳးစားရင္းနဲ့ တစ္ကိုယ္တည္းေနတာကိုသေဘာအက်ၾကီးက်၊ အထာက်ေနတဲ့သူပါ..။ အဲဒီဆရာမနဲ႔ ခင္မင္ရင္း၊ ရင္းနွီးရင္း ဆရာမ မိသားစုနဲ့ပါ ခင္မင္လာပါတယ္..။ ဆရာမရဲ့ အေဖနဲ႔အေမနဲ႔က က်က္သေရရွိစြာ..အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ထိ သန္သန္မာမာနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီညီရွိလွပါတယ္..။ ဆရာမဆီကမွတစ္ဆင္႔ ဆရာအေဖရဲ႔ ၾသ၀ါဒေတြကို ေလးစားဖြယ္ၾကားသိရပါတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္တို႕အညာသူေတြက ဆိုင္ကယ္စီးေလ႔ရွိၾကပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္းေက်ာင္းတက္တိုင္း အေမကဆိုင္ကယ္၀ယ္ေပးလို႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ရင္းနွီးလွပါတယ္..။ ေရစက္မကုန္တဲ႔ဆရာမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဟာ မႏၱေလးၿမိဳ႔မွာလည္းၿပန္ဆံုၾကပါတယ္..။ ဒီအခါဆရာမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္နဲ႔က ေတြ႔လို႔ရတဲ႔အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္ကုိက္ၿပီး မႏၱေလးမွာ ေတြ႔ၿပီး ဟိုဒီသြားေလ႔ရွိပါတယ္..။ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတိုင္း ဆရာမအၿမဲေၿပာေလ႔ရွိတဲ႔စကားက "သမီး ဆိုကၠာသမားေတြ သြားပေလေစ..၊ ရပ္ေစာင္႔ေပးေနလိုက္..။ ကိုယ္က စက္နဲ႔ေမာင္းတာ မပင္ပန္းဘူး..၊ သူတို႕က ခြန္အားနဲ႔ရင္းၿပီး နင္းရတာ " တဲ႔..။ ေလးစားဖို႕ေကာင္းတဲ႔ဆရာမစကားက ဘယ္ကလာသလဲဆိုေတာ႕ သူ႔အေဖရဲ႔ဆံုးမစကားပါတဲ႔..။ ေလးစားလိုက္နာဖြယ္ေကာင္းလို႔ ကၽြန္ေတာ္အၿမဲ လိုက္နာပါတယ္..။ အဲလိုေနရာေတြမွာတင္မကဘဲ အားႏြဲ႔တဲ႔သူ၊ ခြန္အားနည္းတဲ႔သူေတြဆိုလည္း ေဖးကူမိတတ္၊ ေဖးကူခ်င္မိတတ္ပါတယ္..။
ေနရာတိုင္းမွာ Chicken Soup ေလးေတြရွိပါတယ္..။
No comments:
Post a Comment