ခ်စ္စရာ႔ OOP....။ (စကားခ်ီး)

ခ်စ္စရာ႔ OOP ဆိုၿပီး OOPအေၾကာင္း ေရးသားသြားဖို႔ စိတ္ကူးရလာတာ ၾကာပါၿပီ..။ စစိတ္ကူးရတံုးက ကိုယ္တိုင္ကလည္း OOP ကိုေလ႔လာဆဲအခ်ိန္၊ မပိုင္နိုင္ေသးတဲ႔ အခ်ိန္ပဲရွိေသးလို႔ OOP ရဲ႕သေဘာတရားကို ကိုယ္တိုင္နားမလည္ေသးတဲ႔ အပိုင္းေတြကို ပိုနားလည္လာေအာင္ ၾကိဳးစားေနခဲ႔ပါတယ္..။ နားမလည္တဲ႔အပိုင္းေတြကို ပိုနားလည္ေအာင္လုပ္ၿပီးတဲ႔အခါမွာေတာ႔ ဒီစာကို စေရးေတာ႔တာပါပဲ..။

ခ်စ္စရာ႔ OOP လို႔ ေခါင္းစဥ္ကိုဘာလို႔ေပးတာလဲဆိုေတာ႔ အၿမင္ကတ္လို႔ ဒီေခါင္းစဥ္ကိုေပးတာပါ..။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔သေဘာမေပါက္နိုင္ခဲ႔ပဲ သူမ်ားေတြကိုယ္႕ကိုသင္ေပးနိုင္မလားဆိုတာ နို႔သက္ခံစို႔ဖို႔ေစာင္႔ေနခဲ႔ရင္း အခ်ိန္ေတြေတာ္ေတာ္ကုန္ခဲ႔ပါတယ္..။ ဘယ္လိုရွင္းၿပၿပ မရမွန္းသိေတာ႔မွ ကိုယ္တိုင္လုပ္ရင္း တၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းနားလည္လာေတာ႔မွ ေအာ္ OOP ဆိုတာ ဒါပါလားဆိုၿပီးေတာ႔မွ ဒီစာကိုေရးဖို႔ စိတ္ကူးေတာ႔တာပါ..။

ေလ႔လာလိုက္ေတာ႔ အေၿခခံတစ္ေခါက္ၿပီးသြားေတာ႔ နားလည္တာ တစ္အုပ္စု၊ နားမလည္တာတစ္အုပ္စု ထြက္လာပါတယ္..။ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေလ႔လာလိုက္ေတာ႔ နားမလည္တဲ႔အုပ္စုက တစ္၀က္ေလာက္ ထပ္နားလည္သြားပါတယ္..။ အကုန္နားလည္တာေတာ႔ မဟုတ္ေသးပါဘူး..။ အခုဒီစာကိုေရးခ်ိန္ထိ မရေသးတဲ႔ အပိုင္းတစ္ခ်ိဳ႔က်န္ေနပါေသးတယ္..။အေတြ႔အၾကံဳလိုေနေသးလို႔ နားမလည္ေသးတာလို႔ ထင္ပါတယ္..။ ေနာက္ေတာ႔တၿဖည္းၿဖည္း နားလည္သြားမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္..။

စာေရးသူ၏ OOPခရီး

စာေရးသူက OOP ကိုဆရာနဲ႔ ၃ ခါတိုင္တိုင္ သင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္..။ ပထမတစ္ခါကေတာ႔ ေက်ာင္းမွာ တတိယနွစ္မွာ စသင္ရတာပါ..။ သင္တဲ႔ဆရာကိုယ္တိုင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုသင္မယ္ဆိုမွ စာဖတ္ၿပီးသင္တာမို႔ သူကိုယ္တိုင္က ရွင္းၿပရင္း လည္ထြက္ေနပါတယ္..။ သူကိုယ္တိုင္လည္း OOP က ဘာဆိုတာ ေလ႔လာဆဲမို႔ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ မသင္နိုင္တာပါ..။ စာေရးသူကလည္း ဆရာသင္မွဆိုၿပီး ဆရာဆီက ဇြန္းနဲ႔ခြံ႕ေကၽြးတာကို အလိုက္သင္႔ေစာင္႔ေနတတ္တဲ႔ အက်င္႔ဆိုးရွိေတာ႔ ဆရာကိုယ္တိုင္က နားမလည္ေသးဘူးလို႔ ၀န္ခံသံၾကားလိုက္ေတာ႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ပဲ အေတာ္ေအာင္ေအာင္ အားထုတ္ၿပီး အတန္းေအာင္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔ရပါတယ္...။ ဒီပညာနဲ႔ ကိုယ္ကအသက္ေမြးမယ္လို႔လည္း အၿမင္မရွိတာလည္း ပါပါတယ္...။ စာေမးပြဲေအာင္ရင္ၿပီးေရာလို႔ပဲ အားထုတ္ခဲ႔ပါတယ္...။

ေနာက္တစ္ခါ ေက်ာင္းကဘြဲ႔ေတြၿပီးေတာ႔လည္း OOP သင္တာေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ ဆရာမဆီမွာ ေသခ်ာထပ္သင္ပါေသးတယ္..။ အဲဒီေတာ႔ ကိုယ္က ဒီဘာသာရပ္နဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းေတာ႔မွာလို႔ ေရးေရးသေဘာေပါက္ေနပါၿပီ..။ ဒါေပမယ္႔ သူမ်ားသင္ရင္ တတ္မယ္လို႔ပဲ ယူဆေနတံုးပါ..။ ကိုယ္ဘာသာ ဘာသာရပ္တစ္ခုကိုေလ႔လာဖို႔ဆိုတာ စာေရးသူရဲ႕ ငယ္ရြယ္စဥ္ဘ၀ေတြမွာ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဘူးခဲ႔တာပါ..။ဆရာမကလည္း စာရွင္းၿပရံုေလာက္သင္သြားၿပီး ေလ႔က်င္႔ခန္းလည္းမရွိ၊ ဘာလည္းမရွိ..။စာသင္ခ်ိန္တိတိက်က်မရွိဘဲ ဆရာမကိုလိုက္ဖမ္းေနရတာဆိုေတာ႔ သင္တန္းခပဲ ပက္ပက္စက္စက္ေပးခဲ႔ရၿပီး ၂ ခ်ိန္ ၃ ခ်ိန္ သင္ရံု၊ အိေယာင္၀ါးနဲ႔ပဲ ၿပီးသြားၿပီး သေဘာမေပါက္ၿပန္ပါဘူး..။ :(

တတိယတစ္ၾကိမ္ကေတာ႔ ေသခ်ာေကာင္းေကာင္းသင္ရပါရဲ႔..။ သင္ေပးတဲ႔သူက သူ႔အတြက္ ဒီသင္ရိုးက ရိုးသြားၿပီ..။ အသင္ခံရတဲ႔သူေတြက ေၿပာင္းေၿပာင္းသြားတယ္..။ သူသင္ၿပီးသား သေဘာေပါက္ၿပီးသားလူေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သတိထားမိဟန္မတူဘူး..။ ဗလပ္ ဗလပ္နဲ႔ ၾကက္တူေရြးစာအံသလို ရြတ္ရြတ္သြားၿပီး ဘာေလးေမးေမး ေကာင္းေကာင္းမေၿဖခ်င္တဲ႔ ဆရာမပီသတဲ႔ သင္တန္းနည္းၿပတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္..။ အခုမွအဲဒီသင္ရိုးကို ၿပန္ဖတ္ၾကည္႔မိေတာ႔ သင္ရိုးကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမြန္တာ ေတြ႔ရပါတယ္..။ သင္တဲ႔နည္းၿပက နိုင္ငံတကာကအေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ႔ နည္းၿပေတြလို မဟုတ္ဘဲ ၿမန္မာ႔နည္းၿမန္မာ႔ဟန္နဲ႔ပဲသင္တဲ႔ ဘလန္းဘလန္း နည္းၿပၿဖစ္ေနတာက ဆိုးတာပါ..။ အဲဒီဆရာမသင္ၾကားမွဳအေပၚ သံုးသပ္ခ်က္ကို Vote ေပးတဲ႔အခါ ဆရာမအလုပ္ၿပဳတ္သြားနိုင္လို႔ မွတ္ခ်က္ဆိုးဆိုးရြားရြားေတာ႔ မေရးခဲ႔ေပမယ္႔ သင္ရတဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ အားစိုက္မွဳအတြက္ေတာ႔ နွေၿမာမိတာ အမွန္ပါပဲ..။ အဲဒီသင္တန္းကေန ဘာမွမရခဲ႔ဘူး..၊ ဘာမွနားလည္ခဲ႔တာ မရွိဘူးလို႔ ေၿပာနိုင္ပါတယ္..။

အဲဒီတံုးက ကိုယ္ကမသိခဲ႔တာက အတတ္ပညာတစ္ခုကို သူမ်ားသင္ေပးေနရံုနဲ႔ တတ္မယ္လို႔ယူဆခဲ႔တာကိုပါ..။ အခုမွသေဘာေပါက္လာတာက အတတ္ပညာတစ္ခုက အစပိုင္းေတာ႔နားလည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႔ အကူအညီကိုယူေကာင္းယူရမယ္..။ ၿပီးရင္ေတာ႔ က်န္တာတၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ဆက္လုပ္သြားရမယ္..။ ဒါမွတကယ္နားလည္တတ္ေၿမာက္တယ္ဆိုတာ ေတြ႔လာရေတာ႔ Self Study လုပ္ရတာကို စာေရးသူေတာ္ေတာ္နွစ္ၿခိဳက္လာပါတယ္..။ ကိုယ္တိုင္ေလ႔လာ၊ ကိုယ္တိုင္သိလိုက္ရတာမွ တကယ္သိတယ္ဆိုတာ ၿဖစ္လာပါလားဆိုတာ သေဘာေပါက္လာေလ ပိုေလ႔လာခ်င္စိတ္ ၿဖစ္မိေလ ၿဖစ္လာပါတယ္..။

ဒါေပမယ္႔စာေရးသူက ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုသေဘာေပါက္မိတာကေတာ႔ တစ္ခုခုကိုယ္နားလည္ထားတယ္ဆိုရင္ သူတစ္ပါးကိုလည္း နားလည္ေအာင္ၿပန္ေၿပာတတ္ပါတယ္..။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက ကိုယ္နားလည္တာကို သူတစ္ပါးနားလည္ေအာင္ေၿပာဆိုရင္ မေၿပာတတ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္..။ စာေရးသူရဲ႕ပင္ကိုယ္သဘာ၀မွာ ကိုယ္နားလည္ထားတာကို သူတစ္ပါးကလိုခ်င္တယ္..၊ လက္ခံတယ္ဆိုရင္ နားလည္ေအာင္ ေၿပာၿပတတ္တယ္လို႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ၿမင္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္နားလည္ေအာင္လုပ္ရတဲ႔အဆင္႔ေတြက စာေရးသူအတြက္ ပိုခဲယဥ္း၊ ပိုအခ်ိန္ယူရပါတယ္...။ လက္ေပါက္ကတ္တတ္တဲ႔ စာေရးသူ သဘာ၀ေၾကာင္႔ ေတာ္ေတာ္တန္႔တန္႔နားလည္ရံုနဲ႔ နားလည္ၿပီလို႔ မသတ္မွတ္လို႔ နားလည္ၿပီဆိုတဲ႔အဆင္႔ေရာက္ေအာင္ တခါတရံ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ေပးရတတ္ပါတယ္..။

ေနာက္အခန္းကေတာ႔ OOP နိဒါန္းလာပါမယ္..။ စကားခ်ီးကို ဒီမွာပဲ အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္..။

မစံပယ္