ေဆြးေႏြး ၿငင္းခံုၿခင္း..။

ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ယေန႕အခ်ိန္ထိ သက္ေရာက္မႈရွိေနသည့္ ဓမၼ (တရား)နည္းလမ္းက်ေသာ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားအား ေအာက္ပါ အတုိင္း အခ်က္ႀကီး ၁၀ ခ်က္ျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့ေလသည္.....


(၁) ပညာရွိသည္ မဆန္႕က်င္ မေထာင္လႊားပဲ ေဆြးေႏြးသင့္၏

(၂) မျပန္႕လြင့္သည့္ စိတ္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးသင့္၏

(၃) ဂုဏ္မၿပိဳင္ ႏိုင္ထက္စီးနင္း မျပဳပဲ ေဆြးေႏြးသင့္၏

(၄) ျငဴစူျခင္းမရွိပဲ ေဆြးေႏြးသင့္၏

(၅) ေကာင္းစြာသိ၍သာ ေဆြးေႏြးသင့္၏

(၆) သူတစ္ပါးကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ေစာင္းေျမာင္းျခင္း မျပဳသင့္

(၇) ခၽြတ္ေခ်ာ္ေသာ စကားကိုလည္း အျပစ္ဟု မယူသင့္

(၈) ပါဠိ ပါ႒္သားမ်ားအား ရြတ္ဆို၍လည္း မလႊမ္းမိုးသင့္

(၉) အေၾကာင္းျပၿပီး ဖိႏွိပ္ျခင္းလည္း မျပဳသင့္

(၁၀) အမွန္၊ အမွား ေရာေထြးေသာ စကားကို မေျပာသင့္ဟု အဂၤုတၳိဳရ္ တိကနိပါတ္၊ ကထာဝတၳဳ သုတ္တြင္ ေဟာၾကားခဲ့ေပသည္.....။

အဆိုပါ ေဟာၾကားခ်က္မ်ားသည္ ယေန႕အခ်ိန္အခါတြင္ မည္သည့္ေဆြးေႏြးမႈမ်ိဳးတြင္မဆို က်င့္သံုးႏိုင္ပါက လြန္စြာပင္ ေကာင္းမြန္ေပသည္..... အမွတ္စဥ္ (၈) ေနရာတြင္ ဘာသာေရး ေဆြးေႏြးျခင္းအစား ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးရာတြင္ စကားလံုးႀကီးမ်ားႏွင့္ ဖိႏွိပ္မႈဟုယူေသာ္ ရေပလိမ့္မည္......။ Credit to James Mint

ဗုဒၶေဟာသည္႕ မေဆြးေႏြးသင့္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား
________________________________________

၁။ ျပႆနာကို ေမးလိုက္တဲ့အခါ တိုက္ရိုက္ေျဖဆိုသင့္ပါလ်က္နဲ ့တိုက္ရိုက္မေျဖသူ
၂။ ေ၀ဖန္ၿပီး ေျဖဆိုရမယ့္ ျပႆနာကိုလည္း ေ၀ဖန္ၿပီး မေျဖသူ
၃။ ျပန္ေမးၿပီး ေျဖရမယ့္ ျပႆနာမ်ဳိးကိုလည္း ျပန္ေမးၿပီး မေျဖသူ
၄။ ျပႆနာကို ေမးျမန္းတဲ့အခါ အေၾကာင္း ဟုတ္သည္ ၊ မဟုတ္သည္ကိုလည္း မၾကည့္
၅။ ႀကံဆအပ္ေသာ အရာကိုလည္း မႀကံဆ
၆။ သိရမည့္ ၀ါဒကိုလည္း မျပႏိုင္
၇။ ေျဖဆိုသူတို ့၏ က်င့္၀တ္ႏွင့္လည္း မတည္
၈။ျပႆနာကို ေမးျမန္တဲ့အခါ စကားေၾကာင္းလြဲၿပီး ဖံုကြယ္သူ
၉။ေမးတဲ့ ျပႆနာနဲ ့မဆိုင္တဲ့ အျပင္စကားမ်ားကိုျပဳၿပီး ျပႆနာကို ပယ္သူ
၁၀။ စိတ္ဆိုးအမ်က္ထြက္ၿပီး မႏွစ္သက္မႈကို ထင္ရွားေအာင္ျပဳသူ
၁၁။ ျပႆနာေမးျမန္းတဲ့အခါ ပါဠိပါ႒္သားမ်ားကို တသီႀကီးရြတ္ၿပီး တဖက္သားကို လႊမ္းမိုးဖို ့ႀကိဳးစားသူ
၁၂။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ဖိႏွိပ္တတ္သူ
၁၃။ တတ္ေယာင္ကား ပံုစံျဖင့္ ေမးသူအား သံသယပြားလာေအာင္ ဟားတိုက္သူ

မစံပယ္ကေတာ႔ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳၿပင္းထန္ကာ မိမိအသက္အရြယ္၊ ပညာကိုမေထာက္..၊ သူတစ္ပါး၏ကိုယ္က်င္႔တရားကိုမငဲ႔ကြက္..၊ ကေလးဆန္လွေသာ အၿပဳအမူရွိသူမ်ားနွင္႔ အၿပိဳင္ၿငင္းရမွာ စိတ္ပ်က္လွပါသည္..။ တစ္ဘက္လူဘာေၿပာခ်င္သည္ကို အေလးမထား..၊ တစ္ဘက္လူ၏အေၿခအေန..၊ သေဘာသဘာ၀..၊ ေၿဖရွင္းခ်က္ကိုလက္သင္႔ခံၾကားနားၿခင္းမရွိ..။ မိမိေၿပာသည္သာအမွန္..၊ အသင္႔ေတာ္ဆံုးဟုထင္သည႔္ ကေလးကလားဆန္သူမ်ားနွင္႔ စကားတုဖက္ၿပိဳင္ေၿပာရမည္ကို စိတ္ပ်က္လွေသာ္လည္း လူမွဳအသိုင္းအ၀န္းတြင္ေနေနရသည္ၿဖစ္ရာ ေရွာင္လႊဲမရ ၾကံဳလာလွ်င္လည္း ၿပန္တုံ႕ၿပန္ရန္ စဥ္းစားထားရပါသည္..။


စကားေၿပာရာတြင္ မစံပယ္ထည္႔စဥ္းစားသည္မွာ စကား၏ဆိုလိုရင္းသည္ ဘာလဲ..။ သူနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုေၿပာမလဲ..။ ဘယ္နည္းနွင္႔ေၿပာလွ်င္ သူခံသာမလဲ..၊ သူ႔ဂုဏ္သိကၡာမထိခိုက္ေစရန္ မည္သို႔ေၿပာမည္လဲ..စေသာအခ်က္မ်ားကို စဥ္းစားပါသည္..။ စကားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ စိတ္ေနစိတ္ထား..၊ အဆင္႔အတန္းကို ကိုယ္စားၿပဳေဖာ္ၿပသည္ဟု မွတ္ယူပါသည္..။ မိမိ၏အေၿပာအဆို အၿပဳအမူေၾကာင္႔ သူတစ္ပါးဂုဏ္သိကၡာထိပါးမည္ကိုလည္း အေလးထားထားမိရ၏..။

အခ်ိဳ႕လူမ်ား၏ ကိုယ္မွန္လွ်င္ၿပီးေရာ..၊ က်န္တာ ဘာမွဂရုမစိုက္ဟူေသာသေဘာမ်ားကို အံ႕ၾသမိသည္..။ ကိုယ္မွန္လွ်င္ မည္သူနွင္႔ခ်ဲရခ်ဲရ..၊ စကားမ်ားရမ်ားရ.. ကိစၥမရွိဟု အမွန္နွင္႔အနိုင္ကို တြဲလိုက္တတ္သူမ်ား၏ ကေလးဆန္မွဳ..၊ မၿပည္႔၀မွဳသေဘာတရားမ်ားကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ၾကံဳခဲ႔ရာမွ ၿပည္႔၀သူမ်ား၏ တံု႔ၿပန္ပံုမ်ားကို ရွာေဖြမွတ္သား အတုယူရသည္..။

စိတ္သေဘာထားၿပည္႔၀သူမ်ားသည္ မၿငင္းခံုတတ္..၊ ငါ႔စကားႏြားရ ကိုယ္မွန္လွ်င္ၿပီးေရာ ေရာမခ်တတ္..။ ရန္မလိုတတ္..။ ထိုသူမ်ိဴးၿဖစ္ေအာင္ မစံပယ္ ၾကိဳးစားရပါဦးမည္..။ ထိုသေဘာရွိေသာသူမ်ားနွင္႔ ေကြကြင္းခဲ႔ရသည္႔အတြက္လည္း မစံပယ္မွာ ကိုယ္႔ၾကမၼာကိုယ္ ၀မ္းသာအားရ.. ေက်နပ္လက္ခံမိေနပါေတာ႔သည္..။