မိမိကိုယ္ကို ေရာင္းခ်ၿခင္း..။
အလုပ္တစ္ခုရွာသည္ဆိုၿခင္းသည္ မိမိအရည္အေသြးကို ေရာင္းခ်ၿခင္းတစ္မ်ိဴးဟု မွတ္သားမိဘူးပါသည္...။ အလုပ္ရွင္မွလည္း သူ႕ဘက္မွလိုအပ္ခ်က္မ်ားမ်ားကို ကုန္က်စားရိတ္နည္းနည္းနွင္႔ ၿဖည္႔ဆည္းေပးနိုင္မည္႔သူမ်ိဴးကို ရွာေဖြခန္႔အပ္ၾကဖို႔ ၾကိဳးစားၾကသည္မွာ ဓမၼတာၿဖစ္ပါသည္..။ အလုပ္ရွာသူမ်ားဘက္မွလည္း အလုပ္ရွင္မ်ားလိုအပ္တတ္ေသာအရည္အခ်င္းမ်ားကို တတ္အားသမွ်ၿဖည္႔ဆည္းကာ မိမိႏွင္႔အရည္အခ်င္းတူသူမ်ားႏွင္႔ အၿပိဳင္တိုးၾကရေသာအခါ အရည္အခ်င္းသာသူမ်ားက အခြင္႔အေရးပိုရတတ္သည္မွာ သဘာ၀တရားၿဖစ္ပါသည္..။
ယခုမစံပယ္မွာ အလုပ္လုပ္သင္႔ေသာ ဘ၀ထဲသို႔ေၿခစံုပစ္၀င္ရမည္႔အခ်ိန္သို႔ေရာက္ေနပါၿပီ..။ ေရာက္ခဲ႔သည္မွာ ၾကာပါၿပီ..။ မစံပယ္ကမသိဟန္ေဆာင္ကာ ေနခဲ႔သမွ် ေလာကၾကီးက မသိက်ိဴးကၽြံမၿပဳဘဲ နင္အခ်ိန္တန္ၿပီဟု လိုက္လံရွာေဖြကာ အလုပ္လုပ္ခိုင္းေနပါၿပီ..။ မစံပယ္ မသိက်ိဴးကၽြံ မသိလိုက္မသိဘာသာေန၍ မရေတာ႔ပါ..။ မိုးလင္းသည္နွင္႔ ကြန္ပ်ဴတာကိုဖြင္႔ အလုပ္၀က္ဆိုဒ္မ်ားဖြင္႔ကာ အလုပ္တစ္ေၾကာ္ေၾကာ္ေလွ်ာက္ရၿခင္းသည္ မစံပယ္၏ နိစၥဒူ၀ အလုပ္ၿဖစ္လာပါၿပီ..။
အလုပ္အသည္းအသန္ရွာေသာအခါတြင္မွ မစံပယ္စိတ္ထဲစြဲေနေအာင္ သနားလာခဲ႔ေသာအၿဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ခဏခဏၿပန္ေပၚေပၚလာပါေတာ႔သည္..။ မစံပယ္တို႔သည္ ခ်င္းတြင္းၿမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းတစ္ေနရာမွ ၿဖစ္ပါသည္..။ မစံပယ္တို႔ေက်ာင္းတက္ေသာအခါ မံုရြာသို႔သြားကာတက္ၾကရပါသည္..။ ခ်င္းတြင္းၿမစ္ကို စက္ေလွၿဖင္႔ကူးရပါသည္..။ ထိုအခါ စက္ေလွအတက္ဆင္းဍ္ကုန္တင္ကုန္ခ်အလုပ္သမားမ်ား၊ ဆိုကၠားသမားမ်ားနွင္႔ၿပည္႕ၾကပ္ေနကာ ခရီးသည္ေခၚေလ႔ရွိပါသည္..။ဆိုကၠားသမားမ်ား၊ ကုန္တင္ကုန္ခ်သမားမ်ားမွာ ေအာက္ေၿခလူတန္းစားမ်ားဟု ေၿပာမည္ဆိုကေၿပာနိုင္ပါသည္..။ ထိုအထဲတြင္အရက္သမားအလုပ္သမားမ်ားလည္း ပါပါသည္..။
တစ္ခါကမစံပယ္စက္ေလွေပၚမွအဆင္း မံုရြာဆိပ္ကမ္းအေရာက္ ေတာင္းၾကီးၾကီးတစ္လံုးပါသူခရီးသည္ထံမွ ထိုေတာင္းၾကီးကို ထမ္းဖို႔အေရး အလုအယက္ၾကိဳးစားေနေသာ ဦးေလးအရြယ္ ေယာက်ာ္းၾကီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔မိပါသည္..။ ထိုဦးေလးၾကီးမွာ ေတာင္းကိုမနိုင္မနင္းအတင္းထမ္းဖို႔ၾကိဳးစားေနပါသည္..။ ေဘးမွာသန္မာေသာ ေယာက်ာ္းသားမ်ားကအၿပည္႔ၿဖစ္ပါသည္..။ သူၾကိဳးစားမထမ္းလွ်င္သူမ်ားကအလြယ္၀င္ထမ္းသြားမည္..။ သူဒါကိုမထမ္းလွ်င္ မနက္စာ (အရက္လည္းၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္နိုင္ပါသည္..။) ရမည္မဟုတ္ပါ..။ သူ႔မွာလုယက္ကာအတင္း၀င္ထမ္းေနေပမယ္႔ မ်က္နွာမွာအရက္သမားပံုစံေဖာင္းၾကြေနပါသည္..။
"ငါနိုင္ပါတယ္ကြ..။ ငါနိုင္ပါတယ္ကြ" ဟုအတင္းေၿပာကာ အတင္းလုထမ္းေနေသာထိုဦးေလးၾကီးပံုကို ခဏခဏၿပန္ၿမင္ေနမိသည္မွာ မစံပယ္တို႔လည္း အလုပ္တစ္ခုရဖို႔အေရး ဘာေတြဘယ္လိုတတ္ေက်ာင္း အတင္းကာေရာၿပသေနမိရသမို႔ ၿဖစ္ပါသည္..။ အလုပ္အတူေလွ်ာက္ေနေသာ..၊ အလုပ္ရွာတာၾကာၿပီၿဖစ္ေပမယ္႔ အင္တာဗ်ဴးသာၾကိဳးၾကားၾကိဳးၾကားရလွ်က္ အေၾကာင္းၿပန္ခ်က္မရေသာ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ကိုၾကည္႔ကာလည္း ထိုဦးေလးၾကီးကိုၿပန္အမွတ္ရမိတတ္ၿပန္ပါသည္..။ "ငါသန္ပါေသးတယ္..။ ငါ႔ကိုခိုင္းၾကပါ" ဟု တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေနေသာ္လည္း အလုပ္မွာ ရခ်င္မွသာရတတ္ပါသည္..။ မစံပယ္လည္း လက္မွတ္ေတြ ေအာင္စားရင္းေတြတပံုတပင္ေတြ ကၽြန္မ တတ္ပါတယ္ရွင္ဟု လည္ေခ်ာင္းကြဲေအာင္ေအာ္ေသာ္လည္း မရနိုင္ပါ..။ လက္ေခ်ာင္းပူေအာင္ အလုပ္ေလွ်ာက္ေသာ္လည္း အင္တာဗ်ဴးပင္မရလာေသးပါ..။ ထိုအခါတိုင္း ငါနိုင္ပါတယ္ကြ ငါနုိင္ပါတယ္ဆိုၿပီး အတင္းလုကာထမ္းေနေသာ အလုပ္သမားဦးေလးၾကီးကိုသာ ၿပန္ၿပန္အမွတ္ရမိေနပါသည္..။
ကၽြန္မလည္းအလုပ္လိုခ်င္ပါတယ္ရွင္..။ ကၽြန္မကို ခိုင္းၾကပါ..။
Subscribe to:
Posts (Atom)